هر پوششی بانوان برای خودشان مایلند میتوانند انتخاب کنند ... در این راستا دو دسته آشکار میشود یا با حجاب یا بی حجاب .... دسته ی بی حجاب که تکلیفشان مشخص است اما برای دسته ی باحجاب هم شاخه های متفاوتی هست کسانی که چادریند و کسانی که از مانتو به عنوان حجاب استفاده می کنند بانوان با حجاب با هر نوع پوششی که هستند باید شرایطی را که در ادامه می آید خوب آگاهی داشته باشند 1 - لباس و روپوش بايد علاوه بر پوشاندن بدن، برجستگيهاي اندام زن را هم بپوشاند. بنابراين روپوشهاي تنگ يا چسبنده كه برجستگيها را نمي پوشاند نه تنها جايگزين چادر نيست، بلكه پوشيدنش كافي نبوده و جايز نيست، مگر در منطقه و كشوري پوشيده شود كه بدان كيفيت، نظر كسي را جلب نكند. 2 - لباس نبايد در حضور بيگانه جاذبه هاي جنسي زن را بيشتر كند و به اندام و چهره او جذابيتي دهد كه نظر نامحرم را به خود متوجه سازد. بنابر اين بايد علاوه بر پوشاندن برجستگيها، نوع و جنس و مدل آن جلب نظر نكند. در فتاواي مراجع عاليقدر نيز مي خوانيم: پوشيدن هر لباسي كه به داشتن خصوصيتي جلب توجه عمومي كند، جايز نيست، چه براي مرد و يا زن. 3 - درباره چهره نكاتي حايز اهميت است: هر چند به نظر عده اي زن مي تواند صورت و دستها را نپوشاند اما همه كساني كه چنين فتوا داده اند به اتحاد نظر فرموده اند: زن زماني مي تواند صورت را نپوشاند كه شرايط زير را در نظر گرفته باشد: الف - چهره را نياراسته باشد. در صورتي كه چهره آرايش يا اصلاح شده باشد و اين آرايش و اصلاح سبب شود كه نظرها به وي جلب شود، آشكار بودن چهره جايز نيست. ب - نا محرم به وي خيره نشود. در صورتي كه سيماي زن به هر علت (مانند زيبايي، آرايش، سفيدي يا گيرايي سيما) سبب شود كه افراد به وي خيره نگاه كنند و به گناه افتند آشكار كردن آن حد كه نظرها را به وي خيره مي كند، جايز نيست. بنابراين اگر زيبايي زن طوري است كه معمولا افراد به چهره اش چشم مي دوزند - هرچند آرايش و اصلاح نكرده باشد - بايد تا آنجا كه زيبايي اش پوشيده بماند چهره اش را نمايان نسازد. ج - هرگاه آشكار بودن چهره زن براي خود او يا ديگري سبب رخ دادن فساد و خطري مانند انحراف شود بايد چهره را تا آنجا كه او و ديگران را از خطر و فساد حفظ مي كند، بپوشاند. بسيارجاي اندوه و تعجب است كه در ميان دينداران هم گاه اين نكات مورد توجه قرار نمي گيرد و چون علت پرسيده مي شود، مي گويند: ما در اجراي احكام پيرو مرجع بزرگواري هستيم كه آشكار بودن صورت را براي زن بي اشكال دانسته است! غافل از اينكه هيچ مرجع والامقامي با وجود شرايط نامبرده، فتوا به جواز آشكار بودن صورت صادر نكرده است. آنجا كه ايشان فتوا به جواز صادر كرده اند موردي است كه اين شرايط در ميان نباشد. گاه عده اي از بانوان مذهبي در گله از مردان هوسران چنين اظهار مي كنند كه: آنها هرچند زنان را با چادر مشاهده كنند باز هم از چشم اندازي اجتناب نمي كنند! پرسش اين است كه آيا به چه چيز چشم مي دوزند؟ آيا جز به صورت؟ نقص اصلي از پوشش زن است نه چيز ديگر. پوششي كه همه جا را فراگيرد و چهره زيبا و محرك را به رخ كشد، پوشش كامل نيست. به گفته سعدي: ديدار مي نمايي و پرهيز مي كني بازار خويش و آتش ما تيز مي كني
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
